Kutlu doğum haftası münasebetiyle ülke çapında farklı etkinlikler tertip ediliyor. Diyanet İşleri Başkanlığı geçen yıl “kardeşlik” temasını ön plana çıkardı. Kardeş olabilmek, birbirimizi kardeş görebilmek ne kadar güzel.

            Bu yıl da “insan onuru” teması belirlendi. İnsan onurunun kutsal olduğu, insanın şerefi, onuru ve haysiyetinin hep korunması gerektiği üzerinde duruldu.

Kutlu doğum haftası için düzenlenen toplantının birinde siyasiler de kendi penceresinden Efendimiz’ i anlattı. O kadar güzel bir durumdu ki bu, birbirine çok zıt olan liderler, söz konusu Efendimiz olunca nasıl da ortak noktada buluşuveriyor. Liderlerin verdiği mesajlarda günün ve haftanın anlamına çok uygun düştü. “Hz. Muhammed’ in yaşamı ve ahlâkı, günümüzdeki birçok çözülmez görünen derdin ilacı” dendi. Ben bu söze yürekten inanıyorum. Bir şey beni düşündürdü; inşallah o liderler de bize söylediklerine tam anlamıyla inanıyorlardır. Çünkü kendileri ve grupları içinde birçok sıkıntıda çareyi bu yolla bulmuş olurlar. Efendimizin yaşam ve ahlâkını örnek almak…

Efendimizin, Kuran’ın, namazın hayatımızda ne kadar yeri var. Ya da Efendimizi ne kadar tanıyoruz. Tanınması gerekli olduğu kadar tanıyabildik mi, tanıdığımız kadar tanıtabildik mi? Bunu biz yapmadık dostlar. Yapmadık dedik çünkü iradi bir durum söz konusu. Ona vakit ayırmadık. Kahveye, futbola, geziye, sohbete, televizyona, internete, oyun eğlenceye vakit ayırdığımız kadar Efendimiz’ e vakit ayırmadık. Eğer az bir vakit ayırsaydık ve O’nun hayatından dersler çıkarsaydık, bugünkü sosyal ve psikolojik durumumuz çok daha iyi olurdu. Tüm sıkıntıların kaynağını kendimiz bulurduk. Çünkü O’nun hayatı Kur’an-ı Kerim’ den süzülüp gelmektedir. O, hilafı vaki bir beyanda bulunmamıştır. O, kimsenin arkasından konuşmamıştır. O, her işini kainat kitabına uygun yapmıştır. O, isteklerini ondan, bundan değil Allah’tan istemiştir. O, belalar, musibetler üzerine geldiği zaman Yaradan’ a sığınmıştır. O, çevresindeki kötü olaylara “neme lazım” dememiş, elinden geldiğince problemleri çözmeye çalışmış ve çözmüştür. O, daima iyilik yaparak geçirmiştir ömrünü. O, büyüklerine saygılı, küçüklerine karşı da çok merhametli idi. O, bir karıncayı bile incitmekten korkardı. Düşmanı bile bir diyara giderken O’ na bırakıyordu eşini, çünkü O “Muhammed-ül Emin” idi. O, küslerin arasını bulur, onları barıştırırdı. O, devamlı Kur’ an okur ve yaşamını ona göre dizayn ederdi. O, başkoyduğu dava uğruna ölümden bile korkmazdı.

O’ nun hayatını hayat yapma dileğiyle…

Hoşça kalın.