Çeşitli vesilelerle farklı yerlere gidip farklı ortamlarda bulunmak durumunda kalıyoruz. Gördüğüm şu: İnsanların işleri öyle yoğun ki, bu yoğunlukta asıl yapması gerekenlere bile vakit ayıramıyorlar. Gördüğüm birçok aile çocuklarının ders çalışmamasından ve özellikle de kitap okumamasından şikâyetçi. Hele de yaz tatili döneminde bu serzeniş daha da artıyor. Tatilde az dahi olsa bir öğrencinin kitap okumayı bırakmaması gerekiyor.

Çocuklarının kitap okumamasından şikâyetçi olan ailelere “siz kitap okuyor musunuz hiç” diye sorunca “hiç vaktimiz olmuyor, zaten çok yoğun işlerimiz var, eve gelince bitkin oluyoruz, kitap okumaya fırsat bulamıyoruz” nevinden sözler söylüyorlar. Bunların hiçbiri çocuklarla ilgilenmemek için bir bahane olamaz. Bir çocuğun evde kitap okuyan ebeveyni görmesi, onu örnek alması gerekiyor. Çocuklara örnek olmadan onların kazanılamayacağını aklımızdan çıkarmamamız gerekiyor. Bir anne bir baba evladının karşısında eline kitap alıp 15-20 dakika dahi olsa okumalıdır. Bunu sadece çocuğu için değil, aynı zamanda kendisi için de yapmalıdır.

Çok az da olsa bazı ailelerin evlerinde “okuma saati” yaptıklarını biliyorum. Günün belli bir saatinde –özellikle akşam- tüm işlerini bırakıp ellerine kitap alıyorlar ve bir müddet okuyorlar. Burada önemli olan çocuklardır. Anne babasının elinde kitap gören çocuk için okumak çile değil, mutluluk veren bir etkinlik oluyor. Bu davranış sadece bir yıl bile sürse ortaya harika bir sonuç çıkar. Hem başka etkinliklerle süslenebilir bu “okuma saati”. Örneğin herkes okuduğu kitaptan bir parça okuyarak tüm aile bireylerinin dinlemelerini ve yorum yapmalarını sağlayabilir. Böylelikle çocukların ifade becerileri de geliştirilmiş olur.

Yaşadığımız toplumda bireylerin çoğu okuma ve düşünme fakiridir. Kendi aklını fikrini kullanıp muhakeme yapma yerine, kendine verilenleri hiç düşünmeden kabul edebilmektedir. Günümüzün teknolojik olanakları arttıkça, hepimiz, özellikle de çocuklar kitap okumaya vakit ayırmaz olduk. Bunun bahanesi de hazır: vakit yok. Bir insan istediği, değer verdiği her şeye vakit bulur, vakit ayırır. Biz kitap okumayı sevmeyen bir toplumuz maalesef. Hâlbuki kitap okuyan bir nesil geleceğe sahip olacaktır.

Çocuklarımız, kendi yaşamlarında iyi ve güzel davranışların güzel sonuçlarını gördükçe, yaşadıkça başkalarının yaşamlarında da güzel davranışlarla yer etmek isteyecek ve çevrelerini güzelleştireceklerdir. Çocuklarımıza hangi yönde davranır isek onların o yönlerini geliştirmiş oluruz.

Bugün bu sorunu küçük gören, önemsiz gören aileler problemi kartopu gibi büyütüyor. Bu şekilde yarın telafisi mümkün olmayan sonuçların da sorumlusu olacaklardır.

Çocuğunu sevmeyen, onu önemsemeyen anne baba yoktur elbette ancak doğru eğitim yöntemlerini bilmeyen anne baba vardır. Bu doğru eğitim yöntemlerini evde uygulayarak evlatlarımıza örnek olmalıyız. Zira kendimizi geliştirmeden, düzeltmeden, çocuklarımızı düzeltemeyiz.

Kendi bilgilerimizi artırarak hayatımızı güzelleştirmeli, bunu çocuklarımıza da yansıtmalıyız ki, çocuklarımıza bırakabileceğimiz en büyük miras bu olsun.

Hoşça kalın…