İnsanoğlu hayatın yoğun koşuşturmacası içerisinde vakit bularak kendini geliştirecek, hayatını daha renkli hale getirebilecek güzel etkinlikler bulabilir. Bunun için şimdi şartlar çok daha uygun. Teknolojik imkânlar her türlü bilgiyi öğrenmek için eskiye nazaran çok daha uygun.

       Sınavlara çalışan bazı insanların vakitlerini çok faydalı şekilde tanzim ettiklerine bizzat şahit oldum.  Önemli bir sınava çalışan bir arkadaşımın yolculuk esnasında cebine yaprak test aldığını yol boyunca bunu çözdüğünü gördüm. Ayrıca çalıştığı dersin cep kitabını yanına alarak oradan da küçük notlar alıyor ve yolculuğu faydalı bir şekilde değerlendiriyordu.

       Bundan aylar önce bir kitapta hayatımızın çok büyük kısmını birçok iş için sırada beklemekle geçirdiğimizi okuduğumda abartı sanmıştım, ama bugün tüm kalbimle bu tespite inanıyorum. Öyle anlar oluyor ki en küçük bir işinizi yaparken bile uzun bir müddet sırada beklemiş oluyorsunuz. Zamanın değerini bilen insanlar bu bekleme sürelerini de avantaja çevirmeyi de çok iyi bilmektedir. Şu an siyasette, sporda, iş hayatında ve hayatın çok farklı alanlarında başarıya ulaşmış insanlar incelendiğinde elindeki kıt imkânları, dar zamanları avantaja dönüştüren insanlar olduğu görülmektedir. Bunun istisnası da pek mümkün görünmemektedir.

       Bir yazar sadece askerde 6 ay içerisinde 70 kitap okuduğunu ve bunun da özetini çıkardığını yazmıştı. Herkesin başarabileceği bir iş değil, takdir etmek gerekir.

Geçenlerde askerde bir öğretmenin her gün bir kitap okumak suretiyle toplamda 150 kitap okuduğunu duyunca şok olmuştum. Bu insan başarmış, tüm boş vakitlerini değerlendirmiş.

Yabancı dil sınavına çalışan ve ezberlemesi gereken kelimeleri kartlara yazarak bulunduğu en küçük boşlukları dahi değerlendirerek yüzlerce kelime ezberleyen insanlar var.

Cezaevinde onlarca kitap okuyan ve hatta kitap yazan insanlar mevcut.

Günde çok az bir zaman harcayarak on parmak programı ya da herhangi bir yazılım programı öğrenen insanlar var.

Biz millet olarak “yoğunluk psikolojisi” hastalığına yakalanmışız. Önümüzdeki işin dışında hiçbir şeye vakit ayıramamaktan şikâyetçiyiz.

Yapmak isteyen yol, yapmak istemeyen mazeret bulur.

Mazeretimiz çok maalesef. Her mevkiye gelen insan işlerinin yoğunluğundan, eşine ve çocuklarına bile vakit ayıramamaktan şikâyetçi. Böyle bir insanın kitap okumasını ve farklı etkinlikler yapmasını beklemek safdillik olur.

Yoğunluk psikolojisini aklımızdan atarak kendimizi geliştirecek güzel faaliyetlere katılabilir hayatımıza renk katabiliriz.

Bu yazıdaki amacımız boş zamanlarda sadece kitap okumak, ders çalışmak değildir. Herhangi bir işte, bir meslekte ilerlemek için çok farklı stratejiler geliştirebilir, kendimize değişik hobiler bulabiliriz.

Bu konuya devam edeceğiz.

Muhabbetle…